Even voorstellen
Mijn naam is Ria Bartels Meijerink, ik ben 70 jaar en woon in Rijsenhout NH .
Ik ben getrouwd (al bijna 50 jaar), heb een zoon van 45 en een dochter van 43. En ook natuurlijk een schoondochter en schoonzoon. Daarbij heb ik ook nog 3 geweldige kleinzoons (een tweeling van 16) en een kleinzoon van bijna 16.
Vanaf mijn 36ste jaar begon ik klachten te krijgen in mijn lichaam. Ik had zware bloedingen en na veel onderzoeken bleek ik endometriose te hebben en werd besloten mijn baarmoeder weg te halen. Daarna knapte ik weer redelijk goed op. Dit was in 1986.
In 1996 ontdekte ik in mijn linkerborst een vrij grote knobbel. De huisarts stuurde mij daarom ook meteen door naar het ziekenhuis voor een mammografie en een (achteraf verkeerde) punctie. De conclusie van de chirurg was dat ik last had van litteken weefsel en na 3 maanden weer op controle moest komen. Drie maanden later vond hij wederom dat ik me geen zorgen hoefde te maken. Maar het zat me niet lekker. Na een gesprek met de huisarts zei ook hij dat het niet iets was wat zorgelijk was.
3 maanden later, op 17 december, de verjaardag van mijn schoonzoon, moest ik weer voor controle en kreeg ik een andere arts omdat mijn arts een hernia had. Deze dokter liet dezelfde dag weer een mammografie maken en een echo. De radioloog die ik toen had vertelde mij dat hij ook een punctie ging doen. Dat deed hij op een hele andere plek als de eerste keer. Uit deze punctie bleek dat het een zeer kwaadaardige tumor was die zo snel mogelijk verwijderd moest worden. Ik mocht niet meer naar huis. Ik was erg boos toen ik dit hoorde en heb toen besloten om wel naar huis te gaan en dit slechte nieuws zelf aan mijn kinderen te vertellen. Ik ben toen s,middags weer terug naar het ziekenhuis gegaan waar ik de volgende morgen om 8 uur ben geopereerd.
Tijd om er over na te denken of te verwerken was er niet. Toen ik uit narcose kwam was mijn borst er bijna helemaal af en al mijn lymfklieren verwijderd. Een paar weken daarna begonnen de bestralingen, 35 keer.
In 2006 kreeg ik erg veel last van mijn linkerknie en na wat foto,s constateerde de Orthopeed een versleten knie dus kreeg ik een nieuwe knie.
In 2011 begon mijn rechter knie erg veel pijn te doen met als gevolg ook aan die kant een nieuwe knie.
Ongeveer 2 maanden later, in 2012 (ik was nog druk aan het revalideren), moest ik mijn jaarlijkse MRI scan laten maken van mijn borsten. Daar ga je na 15 jaar best wel relaxt naar toe, want ik vond het na al die jaren dat ik gewoon een pech vogel was. Tot mijn grote schrik kreeg ik van de chirurg te horen dat er twee kleine tumors in mijn rechter borst gevonden waren. Er werd weer eerst een punctie gedaan. Daar kwam uit dat het ook kwaadaardig was. Ik werd weer geopereerd en daarna 20 bestralingen.
Ik was best wel weer optimistisch voor de toekomst, maar helaas in 2012 begon ik te hoesten. Na vele inhahelers die ik van de huisarts voorgeschreven kreeg (die dacht aan een luchtweg infectie) ben ik uiteindelijk bij de longarts beland. Die heeft allerlei onderzoeken laten doen, waaronder ook een pet scan, waar het vernietigende bericht uitkwam dat ik uitzaaiingen had in mijn hele wervelkolom tot in mijn bekken long en lymf. Ik kreeg toen ook te horen dat ze hoopten dat de uitzaaiingen bij mijn borstkanker vandaan zou komen. Dan was er nog hoop dat ze er wat aan zouden kunnen doen. En gelukkig was dat zo. Ik word nu behandeld met een hormoon pil en kalk infuus voor de uitzaaiingen op mijn botten .
Waarom ben jij een Mov.R?
Ik ben nu 6 jaar verder. Wel begint de pijn in mijn lijf erger te worden. De artrose verergert door het hormoon, dus slik ik best veel pijnstillers. Maar de Oncoloog zegt dat ik uniek ben dat ik al zoveel jaar reageer op dit hormoon.
In mijn ziekteverloop heb ik geleerd te overleven, niet bij de pakken neer te zitten. Ik denk alleen wel dikwijls: “Wat heb ik fout gedaan in dit leven”. Maar ik probeer zo positief mogelijk met mijn ziekte om te gaan.
Op welke manier heb jij regie genomen?
De regie nemen in je leven doe je vaak op je eigen manier. Ten eerste is het van belang jezelf goed te verzorgen. Ten tweede hoeft de buitenwereld niet altijd te zien dat je ziek bent. Ook al is dat best wel eens irritant. Probeer zo positief mogelijk met je ziekte om te gaan, ondanks dat dit niet altijd even makkelijk is.
Wat levert het op?
Wat het oplevert?
Het inzicht dat je vooral door moet gaan met je leven. Dat je geniet van alle leuke en mooie momenten. Ik heb ooit gezegd dat ik hoopte dat ik ooit ook nog kleinkinderen zou krijgen. En die heb ik. Vanaf hun geboorte heb ik op mogen passen, zodat hun ouders lekker een paar dagen konden blijven werken. Ik heb ook vaak gezegd; “als ik de 70 maar haal”. Nou, dat heb ik ook! Wat wil je nog meer? Nou, eigenlijk nog heel wat jaartjes samen met mijn mannetje te kunnen doorbrengen.
Wat is jouw advies/boodschap?
Er is maar één advies; “positief zijn” .
Mijn boodschap is: “probeer je te focussen op de leuke dingen in het leven en niet blijven hangen in het negatieve”. Dat is altijd wat je onthoudt, er zijn namelijk ook nog heel veel leuke dingen om voor te leven .